Και μετά από τόσες αντιδράσεις της χιμαριώτικης  κοινότητας και επανειλημμένες επιπλήξεις  της Ελληνικής κυβέρνησης, η κυβέρνηση των Τιράνων  προχώρησε σήμερα και σε άλλες κατεδαφίσεις  με έντονη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, γκρεμίζοντας κτίρια που δεν έτυχαν των ασφαλιστικών μέτρων του Διοικητικού Δικαστηρίου του Αυλώνα.

Η άσκηση του καθεστώτος κρατικής  βίας στη Χιμάρα και μετά από τη μεσολάβηση διαλόγου μεταξύ εκπροσώπων της Χιμάρας και κυβέρνησης  καθώς και η επιβαλλόμενη εφαρμογή ενός σχεδίου ανάπλασης χωρίς να λυθούν οριστικά τα ιδιοκτησιακά, επιβεβαιώνουν περίτρανα την αδιαλλαξία και την αρνητική στάση του αλβανικού κράτους απέναντι στις οποιεσδήποτε αυθαιρεσίες συμβαίνουν εδώ και 27 χρόνια συνέχεια εις βάρος των Ελλήνων όχι μόνο στην περιοχή αυτή, αλλά σε όλο το χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Το γεγονός αυτού καθ’ αυτού αλλά και όλη η συμπεριφορά της αλβανικής πολιτείας σε σχέση με το περιουσιακό και με όλα  τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας, θα πρέπει να μας αφυπνίσει όλους ώστε να προβάλλουμε όπως έχει στο μέγεθός της τη συνεχόμενη καταπάτησή τους, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη και σε κάθε κατοικία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι μόνο η εκτελεστική εξουσία εκείνη που χτυπάει αλύπητα τους Έλληνες, αλλά όλο το κατεστημένο της νομοθετικής, της δικαστικής εξουσίας από την κορυφή μέχρι τη βάση.

Σκόπιμες και προγραμματισμένες είναι οι καθυστερήσεις στην κατοχύρωση των τίτλων ιδιοκτησιών από το νόμο  7501 στα Υποθηκοφυλάκεια, στα Πρακτορεία Νομιμοποίησης αυθαιρέτων.  Εσκεμμένες και κατευθυνόμενες είναι οι αποφάσεις  δικαστηρίων όλα αυτά τα χρόνια για την υφαρπαγή των λιβαδικών και δασικών εκτάσεων στα προαύλια  των χωριών Κώσταρη, Κουλουρίτσα, Καισαράτι, Γράβα, Ντερμίσι, Δίβρη, Μεσοπόταμο, Μπραϊλάτι, Πωγώνι, Δερόπολη κλπ. Καλά μελετημένη από το αλβανικό κράτος είναι η εκστρατεία δημογραφικής αλλοίωσης δια της παροχής εδαφικών εκτάσεων εντός του αμιγούς  χώρου.

Μετά το 1990 και ειδικά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης διενεργείται μια άναρχη μετακίνηση πληθυσμών προς τους Άγιους Σαράντα και γενικότερα σε όλη την παραλία του Ιονίου. Οι νέοι έποικοι, επωφελούμενοι  και από τη μεγάλη έξοδο του ντόπιου πληθυσμού προς την Ελλάδα , εγκαθίστανται σε αδέσμευτες μέχρι τότε εκτάσεις της παραλίας και συγκροτούν τους δικούς τους οικισμούς.

Συγκεκριμένα, 4 χιλιόμετρα από την πόλη των Αγίων Σαράντα και μόλις μετά τη διώρυγα της Τσούκας, στην τοπωνυμία Μπερντενέσι εγκαταστάθηκαν 230 οικογένειες από Τεπελένι, Πρεμετή, Αυλώνα, Μπεράτι, Μαλακάστρα κλπ.

Δύο χιλιόμετρα από το πάρκο του Βουθρωτού κτίστηκε ένα άλλο χωριό στους λόφους του Αι Λια (Σεντελί) με πάνω από 700 κάτοικους.

Στην Πολίχνη των Εξαμιλίων που μέχρι το 1991 κατοικούσαν 427 οικογένειες  (το 50 % ήταν ελληνικής καταγωγής) προστέθηκαν άλλες 570 οικογένειες από τη Μέση και Βόρεια Αλβανία , οι οποίες άρπαξαν με την ευλογία του επίσημου κράτους τις περιουσίες και τα οικόπεδα και σήμερα ο οικισμός αυτός είναι στα χέρια εξ ολοκλήρου φερόμενου πληθυσμού. Οι 427 οικογένειες δεν πήραν γης και οπωροφόρα δέντρα όπως όριζε ο νόμος 7501, ενώ οι ξένοι έκτισαν τις τουριστικές κατοικίες σαν να είχαν εκεί τις περιουσίες των προγόνων τους.

Στην πόλη των Αγίων Σαράντα επίσης έχουμε έντονη εισβολή όπου πολλαπλασίασε τον πληθυσμό από 17.000 το 1990 σε 30.000 το 2000 και άλλαξε τους συσχετισμούς εις βάρος του ελληνικού στοιχείου.

Συνολικά με τον ερχομό των ξένων στην πόλη και στα δύο αναφερόμενα χωριά ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 17.700 κάτοικους, αύξηση η οποία διαμορφώνει νέα δημογραφική και θρησκευτική εικόνα.

Εντωμεταξύ το κράτος δημιουργεί συνθήκες ευνοϊκές για τους φερόμενους να ενεργήσουν ανεξέλεγκτα, ενώ για τους ντόπιους  απαιτεί σεβασμό των νόμων.  Η κυβέρνηση παίρνει απόφαση να δώσει 70 εκτάρια γης στο αλβανικό χωριό Γιάννιαρη, ενώ στους ξεριζωμένους κάτοικους του Περδικαριού που εξορίστηκαν επί Χότζα, δεν έδωσε ούτε ένα οικόπεδο στην παραλία των Αγίων Σαράντα, αλλά και ούτε τα κτήματά τους έδωσε στο δικό τους χωριό.

Υπάρχουν πληθώρα τέτοια παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε. Και δεν είναι μόνο η Χιμάρα το πρόβλημα. Η Χιμάρα ήταν και παραμένει στην επικαιρότητα γιατί ιστορικά αδικήθηκε και αδικείται βάναυσα. Και οι Χιμαραίοι διαχρονικά αντιστέκονται. Στον υπόλοιπο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας η αδικία υποβόσκει και αποτελειώνει οριστικά επί δεκαετίες την ύπαρξή μας. Δε γνωρίζουμε ποιοι ιδιοκτήτες νομιμοποιούνται στα δικαστήρια, ποια έγγραφα αλλοιώνονται στο Κεντρικό Αρχείο του Κράτους. Στα κέντρα αποφάσεων οι Έλληνες απόντες. Κάθε χρόνο και χειρότερα.

Μια ώρα αρχύτερα ας συσπειρώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα κοινό μέτωπο να αποκαλύψουμε την πραγματική διάσταση των παραβάσεων που επιτελέστηκαν και επιτελούνται εις βάρος μας από το κράτος και το παρακράτος, όχι μόνο στη Χιμάρα, αλλά όπου ζουν παραδοσιακά οι Έλληνες στην Αλβανία.

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

«ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»